Tłumaczenie wywiadu z Ma Yue Liangiem opublikowanego w 2003 w: Taijiquan-Lilun, Journal of the Theory of Wu Style Taijiuan, Issue 4, 2003, Germany, a wcześniej w 1986 pod tytułem: Tai Chi Chuan Wu-Stil: Ein großer alter Meister zu Besuch in Düsseldorf – Interview mit Ma Yueliang, w: Martial Arts – Magazin für Kampfkunst und Philosophie Nr. 8 (1986)
* * *
W 1986 Ma Yue Liang wraz z synem Ma Jiang Bao po raz pierwszy przybyli do Dusseldorfu. Niemiecki magazyn „Martial Arts” opublikował wywiad z Ma Yue Liangiem, przeprowadzony podczas tej wizyty.
* * *
Wielki stary mistrz odwiedził Dusseldorf. Ma Yue Liang – najstarszy reprezentant tego stylu, pierwszy raz w Niemczech. To była sensacja – przynajmniej dla wszystkich entuzjastów Taiji w kraju i dla innych zainteresowanych ludzi – pierwsza wizyta w Niemczech, Ma Yue Lianga, ostatniego żyjącego mistrza Wu Taiji Quan w Chińskiej Republice Ludowej oraz ogromna sposobność nie tylko dla praktykujących styl Wu w naszym kraju. Ge Xianzhong’owi, współtwórcy i członkowi zarządu „Society for the Promotion of German-Chinese Cultural Exchange” w Dusseldorfie udało się sprowadzić do Niemiec na okres trzech miesięcy tego wielkiego seniora i jego syna Ma Jiangbao. W tym czasie, podczas licznych pokazów i kursów, Ma udowodnił, że sztuka ta może być praktykowana z łatwością i wspaniałymi efektami również w tak podeszłym wieku.
Dziś już 85 letni Ma Yue Liang naucza stylu Wu Taiji Quan więcej niż 60 lat, którego sam nauczył się od założyciela tego stylu, Wu Jian Quan’a. Obecnie na całym świecie można znaleźć studentów stylu Wu Taiji Quan w liczbie dziesiątek tysięcy. Nauczyciel Taiji Quan w klubie Taiji ONZ’tu jest jednym z nich. Ma Yue Liang jest wciąż zastępcą przewodniczącego Stowarzyszenia Wu Taiji Quan, konsultantem Taiji Quan Uniwersytetu Shanghai Jiaotong oraz wice przewodniczącym Federacji Wushu dystryktu Xuhui w Szanghaju.
Przy okazji jego pobytu w Niemczech dał magazynowi „Martial Arts” ekskluzywny wywiad, który właśnie – z wyjątkiem niektórych prywatnych komentarzy – w całości poniżej udostępniamy. Mimo nieuniknionych kłopotów komunikacyjnych, Ge Xianzhong uprzejmie zgodził się być tłumaczem, rozmowy, która okazała się żywą konwersacją nie tylko ze względu na wesołość i dobroduszność starego mistrza, ale również okazjonalnie przerywaną demonstracjami mistrza, wtedy, gdy opowiadał o doświadczeniach z przeszłości lub, gdy ilustrował niektóre techniki członkom załogi „Martial Arts”.
* * *
Martial Arts:
Przede wszystkim, dziękujemy za sposobność przeprowadzenia tego wywiadu oraz chcemy byście wiedzieli jak bardzo to doceniamy. Na początku, interesuje nas krótki przegląd rozwoju stylu Wu, może w połączeniu z osobistą historią mistrza i jego rolą w tym rozwoju.
Ge Xianzhong:
Mistrz Ma od bardzo wczesnego wieku praktykował Wushu. Trwało to, aż miał około 20 lat. Od tej pory jego nauczycielem był wielki mistrz Wu Jian Quan z Pekinu, a późniejszy teść. W 1927 mistrz Wu przeprowadził się do Szanghaju, a za nim podążył mistrz Ma. Ma jako lekarz dostał zaproszenie do podjęcia pracy w głównym szpitalu miejskim Szanghaju. Tam kontynuował naukę Taiji Quan, ucząc się od Wu Jian Quan’a. W 1930 poślubił córkę swojego mistrza i był bardzo aktywny jako nauczyciel i asystujący trener dla swojego teścia.
Wu Jian Quan (trzeci od lewej) – ojciec Wu Yin Hua, nauczyciel i teść Ma Yue Liang’a,
Szanghaj, 1930
Założono wtedy Szanghajskie Stowarzyszenie JianQuan Wu Taiji, w którym Ma Yue Liang został nauczycielem. Aż do teraz mistrz Ma pozostaje wice przewodniczącym tego stowarzyszenia.
Martial Arts:
Czy stowarzyszenie to wciąż istnieje?
Ge Xianzhong:
Tak
Martial Arts:
A on jest zaangażowany w przekazywanie autentycznego stylu Wu, w formie w jakiej zostało przekazane przez rodzinę?
Ge Xianzhong:
Tak. Dzięki wysiłkom Mistrza kluby stylu Wu możemy znaleźć w całych Chinach, na przykład w Kantonie, Changsha, Hunan, Shandong, Beijing, Henan, w Mongoli Wewnętrznej i Nang So. Stowarzyszenie publikuje również dziennik, nie regularnie, ale 14 dzienników zostało już wydanych, a każdy w nakładzie 20,000 kopii, które zostały rozesłane po całych Chinach.
Mistrz Ma w samym Szanghaju ma obecnie 600 uczniów. W Szanghaju styl Wu praktykuje ponad 5000 ludzi, ale nie wszyscy są jego uczniami. On ma 600 uczniów, którzy są również członkami stowarzyszenia. Syn Wu Jian Quana przeniósł się później do Hong Kongu i założył tam szkołę. Styl Wu ma obecnie przedstawicieli na Filipinach, w Malezji, Singapurze i Kanadzie, praktycznie na całym świecie, a teraz także w Niemczech.
Martial Arts:
Tak więc, oczywiście jest więcej przedstawicieli rodziny stylu Wu?
Ge Xianzhong:
Tak.
Martial Arts:
Jeżeli dobrze cię zrozumiałem, to jednym z najbardziej popularnych mistrzów w Chinach jest mistrz Ma?
Ge Xianzhong:
Tak.
Martial Arts:
I zrobił najwięcej dla rozprzestrzenienia stylu Wu?
Ge Xianzhong:
Tak.
Martial Arts:
Zapewne to w jakiś sposób delikatne pytanie, ale można założyć, że stoi na szczycie ze swymi umiejętnościami?
Ge Xianzhong:
Tak.
Martial Arts:
I w takim rozumieniu jest uznany przez reprezentantów stylu Wu?
Ge Xianzhong:
Tak. Właśnie mi powiedział, że kiedy jest u siebie w domu, to od rana do wieczora przybywają odwiedzający z całych Chin. Czasami nawet 10 ludzi na raz.
Martial Arts:
Znasz warunki w Niemczech i wiesz, że ludzie tutaj, często z ignorancji są bardziej konfucjańscy niż ludzie w Chinach. Stąd mam pytanie, które zadaje się też w innych stylach: Czy mistrz Ma jest obecnie uznawany przez całą rodzinę Wu jako reprezentant stylu Wu?
Ge Xianzhong:
On jest jedynym ze swego pokolenia żyjącym przedstawicielem rodziny.
Martial Arts:
Chcielibyśmy dowiedzieć się, czy mistrz Ma wciąż pamięta czas, gdy dopiero zaczął Taiji Quan oraz rozwój Taiji Quan. Tutaj, Taiji Quan nie jest już uznawane jako realna sztuka walki, co oczywiście jest poważnym błędem. U nas ćwiczy się bardziej ze względów zdrowotnych. Więc, to zawsze bardzo ciekawe dla naszych czytelników, móc posłuchać historii i doświadczeń jednego z mistrzów dawnego pokolenia, kiedy Taiji Quan było wciąż użyteczną sztuką walki. Czy mistrz mógłby przypomnieć te sytuacje, albo może mógłby nam coś opowiedzieć?
Ma Yue Liang:
Było wiele takich starć, ale nie chcę za wiele o nich mówić. Może skrótowo wspomnę jedno lub dwa.
Martial Arts:
Wiem, że to trochę trudne i normalnie lepiej o tym nie mówić, ale ze względu na naszych czytelników, których bardzo interesują takie rzeczy poproszę o opowiedzenie.
Ma Yue Liang:
W latach 30-tych lub 40-tych odwiedził mnie kiedyś niemiecki dziennikarz, mieszkający w Szanghaju. Zapytał, abym pokazał mu trochę swoich umiejętności. Nie wiem, czy ten dziennikarz wciąż żyje, w Niemczech Zachodnich lub Wschodnich. Wtedy zrobiłem demonstracje dla tego dziennikarza, a on zapytał mnie, czy Taiji Quan jest również użyteczne do walki. Zapytał, czy mógłby ze mną po-sparować przy użyciu swoich technik bokserskich. Powiedziałem: „Tak, okej”. Oboje przyjęliśmy pozycje walki, on w bokserskiej, a ja w pozycji Taiji. Gdy zaatakował mnie prawym uderzeniem sierpowym, to zrobiłem obronę Taiji i przystawiłem swą pięść do jego brody, bez „mocnego nacisku”. Po prostu dotknąłem jego podbródka. Był bardzo zaskoczony.
Jednak, zaraz odpowiedział: „Nie jestem jeszcze przekonany. Ćwiczyłem również indyjską sztukę walki. Czy mogę ją wypróbować na tobie?”. Więc, znowu doszło do walki, a dziennikarz próbował złamać mi rękę swoją indyjską techniką. Główną zasadą Taiji Quan jest nieopieranie się nigdy sile przeciwnika. Więc, zrobiłem manewr wymijający, a on daleko odleciał.
Jednak, wciąż nie był przekonany i bez uprzedzania mnie, co chce zrobić, złapał mnie za rękę. Pomyślałem, że chce podziękować i się pożegnać. Więc wyciągnąłem do niego dłoń, a on natychmiast spróbował rzucić mnie przez bark. Natychmiast zareagowałem i mocno odrzuciłem go na bok, tak, że doznał kontuzji stopy.
Kiedy wstał, powiedział: „Teraz jestem przekonany” i próbował znów potrząsnąć mą dłoń, ale powiedziałem: „Nie, lepiej nie”. Poprzez tłumacza powiedział mi, że chciał uścisnąć mi dłoń, ale tym razem z całą szczerością.
Martial Arts:
Więc, przekonał się?
Ma Yue Liang:
Tak, przekonał. To stara historia, a teraz opowiem inną z 1982 roku. Wtedy to przybyła do Chin ekipa filmowa z Hong Kongu z zamiarem spotkania się ze słynnymi mistrzami Wushu i Taiji Quan. Chcieli ich sfilmować. Zostałem zaproszony do zrobienia pokazu. Zrobiłem więc ćwiczenia Taiji z moimi uczniami. Pokazaliśmy ćwiczenia z partnerem, takie przy których wszyscy uczniowie upadają.
Wśród załogi TV był pewien sławny aktor, który rzucił do moich uczniów: „Ale dobrze współpracujecie”, w znaczeniu, że to tylko tak na pokaz. Jeden z moich uczniów odpowiedział: „To jest prawdziwe, bez udawania”. Wtedy aktor odparł: „Jeżeli tak, to powinien to potrafić zrobić również ze mną”. Powiedziałem, że nie chcę tego robić, ponieważ z mojego doświadczenia wiem, że mógłbym go poważnie zranić. Jednak, jeśli chce zostać przekonany, to mogę pokazać inne ćwiczenie Taiji.
W Taiji Quan jest taka pozycja stania na jednej nodze. Zebrałem sześciu ludzi, wszystkich z ekipy filmowej, a ich zadaniem było popchnięcie mnie w czasie, gdy stałem na jednej nodze. Byli tam: ów aktor, reżyser i czterech kamerzystów. Podzielili się na dwie grupy po trzy osoby. Jedna grupa po prawej, druga po lewej. Stanąłem na jednej nodze i powiedziałem: „Liczę do trzech i możecie zaczynać”. I wtedy, przy pomocy Qi odrzuciłem na raz wszystkich sześć osób. Załoga filmowa uchwyciła to zdarzenie na taśmie. Ten film jest teraz gdzieś w Hong Kongu w archiwum wytwórni filmowej.
Martial Arts:
Taiji Quan uważane jest generalnie za wewnętrzny styl, tak więc prawdopodobnie styl Wu również. Jaka jest w twojej opinii różnica w porównaniu do styli zewnętrznych?
Ma Yue Liang:
Jest dużo definicji Neijia [styli wewnętrznych] oraz Waijia [styli zewnętrznych]. Generalnie mówi się, że Shaolin jest stylem zewnętrznym a Wudang jest stylem wewnętrznym. Jednakże, wielu ludzi się z tym nie zgodzi, mówiąc, że to „wai” podkreśla aspekt bojowy, tak więc gong, gong z Gongfu [Kungfu].
Martial Arts:
Pracę, moc, ciężkość…
Ma Yue Liang:
Tak, i kiedy trenujesz Neijia, to trenujesz Qi. Nasz pogląd na to jest odmienny. Z naszej perspektywy, Neija oznacza „wewnątrz rodziny”, czyli trenowanie wewnętrzne a nie publiczne. Waijia oznacza więc, „przed drzwiami”, czyli jest to trening na zewnątrz domu, tam gdzie wszyscy mogą to zobaczyć.
Siedemdziesiąt lat temu nikt nie znał naszego Taiji Quan. W 1914, Taiji Quan wyszło poza drzwi domu i stało się publiczne.
Martial Arts:
Czy oznacza to, że stało się stylem zewnętrznym?
Ma Yue Liang:
Nie. To, że się upubliczniło nie oznacza, że stało się stylem zewnętrznym. Mimo, że „wyszło z domu”, to przez 60 lat utrzymywaliśmy w sekrecie formę, która nie była ujawniana. Taka jest różnica między terminami „nei” i „wai”.
Martial Arts:
Czy styl wewnętrzny jest zawsze bardziej miękki od stylu zewnętrznego? A może nie o to chodzi?
Ma Yue Liang:
Neijia Quan jest zawsze bardziej miękkie.
Martial Arts:
To prowadzi do naszego następnego pytania. Co w Wu Taiji Quan oznacza Qi?
Ma Yue Liang:
Zasadniczo to trenujemy Taiji Quan dla Qi. Cały nasz trening dotyczy Qi.
Martial Arts:
Czy w treningu możemy znaleźć oryginalne powiązania pomiędzy Qi oraz boksem, rozumianym jako sama sztuka walki? Czy są jakieś inne sposoby trenowania Qi, na przykład Qigong. Jakie są różnice?
Ma Yue Liang:
Wszystkie ruchy w Taiji Quan pochodzą z Wushu i używamy ich wszystkich do trenowania Qi.
Martial Arts:
Również dla celów boksu?
Ma Yue Liang:
Taiji Quan jest przede wszystkim defensywne.
Martial Arts:
Takie właśnie mam pytanie. Obecnie, na Zachodzie, a pewnie również w Chinach, Taiji Quan nie ma powiązań z realną sztuką walki, a to dlatego, że nikt tego nie rozumie. Dlatego właśnie kładę tak duży nacisk na twierdzenie, że Taiji Quan oraz trening Qi, w końcu jest użyteczny jako sztuka walki, boks, a także walka z użyciem broni.
Ma Yue Liang:
Qi ujawnia się na zewnątrz poprzez poruszanie się. W Taiji Quan zazwyczaj nikogo nie atakujemy.
Martial Arts:
Dlatego Taiji jest defensywne.
Ma Yue Liang:
Tak. Pierwszym priorytetem jest zdrowie, a drugim samoobrona.
Martial Arts:
Chciałbym naszym czytelnikom przybliżyć historię. Czy styl Wu rozwinął się wyłącznie ze stylu Yang, czy może ma jakieś elementy z innych styli Taiji Quan? A może to całkowicie nowa sztuka walki?
Ma Yue Liang:
Styl Wu jest nowym rozwinięciem dawnego stylu Yang.. to znaczy, stylu Yang przed Yang Chengfu..
Martial Arts:
… czyli przed osobą, która uczyniła styl Yang popularnym.
Ma Yue Liang:
Yang Luchan, dziadek Yang Chengfu, stworzył dawny styl Yang.
Martial Arts:
Są opowieści i legendy o Yang Chengfu, Yang Luchanie i innych członkach rodziny. Klasycznym przykładem jest ta o ptaku, który – ze względu na działanie Qi – nie mógł odfrunąć z ręki mistrza. Czy możesz w prostych słowach powiedzieć nam znaczenie takich historii?
Ma Yue Liang:
Znam takie historie tylko z pogłosek, więc nic dla mnie nie znaczą.
Martial Arts:
To są legendy rodziny Yang powstałe po czasach Yang Chengfu. Mówi się także, że pewnego razu służący Yang Chengfu rzucił w niego ryżem, który ominął jego ciało. Przypisuje się to skutkowi dużego nagromadzenia Qi.
Ma Yue Liang:
Przed Yang Chengfu były tego typu legendy, ale Yang Chengfu tego nie potrafił. W dzisiejszym stylu Yang wszystko pochodzi od Yang Chengfu. Yang Chengfu skrócił stare pozycje do aktualnych standardów formy, a w przypadku stylu Wu, standardy rozwinął mistrz Wu Jian Quan. Jednak, potomkowie rodziny Wu utrzymali starą formę Taiji, którą trenowali wyłącznie wewnątrz rodziny aż do 1982 roku.
Martial Arts:
Czy chodzi o aplikacje lub zmianę długiej formy, która nauczana jest w stylu Wu? Czy może chodzi o zupełnie inną formę?
Ma Yue Liang:
W szybkiej formie można zobaczyć ruchy, które są charakterystyczne dla Wushu.
Link, szybka forma, Oleg Nekrasa, Wrocław 2020:
Martial Arts:
To prowadzi do kolejnego mojego pytania. Pytania o znaczenie formy. Czy forma Taiji to struktura lub język komunikacji pomiędzy nauczycielem a uczniem, tak aby uczeń mógł się nauczyć i zrozumieć? A może forma jest również techniką, którą można zastosować w określonych sytuacjach? Czy forma jest przede wszystkim lub nawet wyłącznie narzędziem nauczenia się pewnych zasad ruchu i rozwoju Qi? A może ma również w sobie idee aplikacji, tak, że kiedy zostajemy zaatakowani, to możemy wykonać jakiś ruch z formy w celu obrony?
Ma Yue Liang:
Każdy ruch ma znaczenie dla samoobrony.
Martial Arts:
Czy uczysz się tego znaczenia już jako początkujący lub można to zastosować znaczenie formy dopiero na wyższym stopniu rozwoju?
Ma Yue Liang:
Musisz wpierw przejść przez kila stadiów. Po pierwsze, trzeba nauczyć się formy. Wtedy należy opanować Tuisho, a następnie można wyjaśniać znaczenie formy.
Martial Arts:
To bardzo proste wyjaśnienie, które inni bardzo kwieciście ozdabiają. Podsumuję. Pierw uczysz się formy, potem Tuisho…
Ma Yue Liang:
… to są ćwiczenia z partnerem…
Martial Arts:
… które również nazywa się ‘pchającymi rękoma’.
Ma Yue Liang:
Tak.
Martial Arts:
A wtedy uczysz się zastosowań Tuisho w boksie?
Ma Yue Liang:
Tak.
Martial Arts:
Oraz teorii, jeśli dobrze zrozumiałem?
Ma Yue Liang:
Tak.
Martial Arts:
To pięknie łączy się z moim kolejnym pytaniem. Taiji Quan stało się bardziej sportowe, w takim sensie, że są obecnie zawody w Tuisho. Z podziałem na kategorie wagowe i wiekowe. Chciałbym się dowiedzieć, co sądzisz o takich wydarzeniach?
Ma Yue Liang:
Także obecnie w Chinach dużo się rozwinęło w tę stronę. Jednak reguły tego typu zawodów wciąż są niejasne.
Martial Arts:
Co osobiście sądzisz o takich zawodach?
Ma Yue Liang:
Myśle, że są użyteczne dla uczenia się.
Martial Arts:
Tutaj wielu nauczycieli łączy studiowanie Taiji Quan ze specjalnymi technikami oddechowymi. Czy specjalne formy oddychania mają w Taiji Quan jakieś znaczenie?
Ma Yue Liang:
Nie. Powinieneś oddychać naturalnie.
Martial Arts:
Czy mógłbyś powiedzieć nam o specyficznych cechach stylu Wu? O sposobie w jaki różni się od innych styli Taiji Quan?
Ma Yue Liang:
Poza Wu Taiji Quan, nie uczyłem się żadnego innego stylu, nie mogę więc niczego ci na ten temat powiedzieć. Oczywiście, niektóre pozycje mają specyficzne znaczenie. Mogę powiedzieć, że w przypadku stylu Wu ważna jest: lekkość, powolność, naturalność, ciągłość, żywość, płynność, miękkość i balans.
Martial Arts:
Styl Wy ma szybką formę. Co było pierwsze, szybka czy wolna forma? Czy szybka rozwinęła się z wolnej, czy odwrotnie?
Ma Yue Liang:
Pierwsza była szybka forma. Wolna forma pochodzi ze standaryzacji dokonanej 70 lat temu przez Wu Jian Quana.
Martial Arts:
Czy powolność formy ma specjalne znaczenie, na przykład, można się w ten sposób lepiej nauczyć?
Ge Xianzhong:
Tak. Potrzebna jest do lepszego nauczenia się oraz do uczynienia formy bardziej dostępnej dla ludzi młodych i starych, tak więc dla wszystkich.
Martial Arts:
To prosta, bezpośrednia odpowiedź, którą trudno dostać. Demistyfikuje dużo z tego, co w innym przypadku ukrywa się w misteriach, na przykład: „możesz powoli podbudować Qi, a przy szybkich ruchach jest to nie możliwe”. Tak więc, szybka forma jest bardziej pierwotna, oryginalna, a wolna z niej się wywodzi. Tylko wolna forma nauczana jest publicznie?
Ge Xianzhong:
Tak.
Martial Arts:
A szybka forma pozostała w rodzinie?
Ge Xianzhong:
Tak, aż do 1982 roku.
Martial Arts:
Jaki był powód otworzenia drzwi i pozwolenia na publiczne pokazanie i możliwość nauki szybkiej formy?
Ma Yue Liang:
To stało się na zalecenie rządu. Wszystkie chińskie szkoły Wushu powinni upublicznić swoje sekrety, tak aby spuścizna naszego kraju nie została utracona.
Martial Arts:
I wielu to zaakceptowało?
Ma Yue Liang:
Tak.
Martial Arts:
Mam inne pytanie, coś spoza tematu, ale niemieccy czytelnicy zawsze się tym interesują. Związek nauczyciel-uczeń jest w Chinach bardzo specyficzny i często przyjmuje charakter rodzinny. Tutaj wielu ludzi nazywa siebie sifu [mistrz], tak jakby to był tylko tytuł honorowy. Jednak, sposób w jaki to widzę, to ‘sifu’ oznacza prawdziwe zobowiązanie, podobne jak rola ojca w rodzinie. Na pewno wiąże się z szacunkiem i poważaniem, ale również ze zobowiązaniem. Czy ta tradycja wciąż istnieje w dzisiejszych Chinach? Czy wciąż obowiązuje wewnątrz rodziny?
Ma Yue Liang:
W Chinach, zdefiniowanie słowa „mistrz” jest trudne i skomplikowane. Na przykład, przez 10 lat, każdego dnia uczyłem się z mistrzem, a teraz sam nauczam od 50 lat. To tak się dzieje.
Martial Arts:
Ale czy ta tradycja – szczytem jest shigong, potem jest sifu, następnie uczeń, jako długi łańcuch – jest wciąż utrzymywana, a może nigdy nie istniała?
Ma Yue Liang:
Tak, tak. Ta tradycja jest wciąż kontynuowana, nawet obecnie. W tradycji tej jest nawet pewne rozróżnienie pomiędzy studentem a uczniem. Student przychodzi się uczyć, a potem idzie studiować coś innego. Bycie uczniem oznacza dla mnie, że ktoś pracuje ze mną przez całe życie.
Martial Arts:
Dobrze, to stara tradycja, prawda?
Ge Xianzhong:
Tak.
Martial Arts:
A czy dla ciebie jest różnica kogo uczysz i czego?
Ma Yue Liang:
Tak, jest pewna różnica.
Martial Arts:
Jesteś w Niemczech dopiero od kilku dni i na pewno potrzebujesz trochę czasu, aby zobaczyć więcej. Jednak, chciałbym zapytać: Widziałeś wysiłki swego ucznia Ge Xianzhong’a i jego uczniów i na pewno masz odczucie jakości Taiji Quan w Niemczech. Czy jest coś specjalnego, co mógłbyś powiedzieć swoim studentom, którzy uczą się stylu Wu Taiji Quan (również tym, których nie spotkałeś)? Jaką radę mógłbyś im przekazać?
Ma Yue Liang:
Przybyliśmy do Niemiec z nadzieją nauczenia studentów formy, jak najlepiej w tym czasie, który mamy, tak by mogli oni później kontynuować pracę nad nią. Taki jest cel tej podróży.
Martial Arts:
Pomijając twoich najbliższych uczniów, czy myślisz, że w ciągu dwóch i pół miesiąca, który tu będziecie, można nauczyć studentów czegoś esencjonalnego, co sprawi, że poczynią prawdziwy przeskok?
Ma Yue Liang:
Tak, to możliwe.
Martial Arts:
W imieniu wszystkich naszych czytelników bardzo dziękuję za ten wywiad.
* * *
Linki do nagrań z Ma Yue Liangiem:
1
Ma Yue Liang i Wu Ying-hua
Tui Shou (pchające ręce):
2
3
4
5
Tui Shou, pchające ręce są tylko jednym z elementów treningu Taiji Quan z partnerem. Mają na celu kształcenie umiejętności „słuchania” dotykiem i wyczuwania drugiej osoby. Pozwalają trenować siłę wewnętrzną Jin oraz różne techniki, ale ich celem nie jest rywalizacja.
Oprócz Tui Shou istnieją inne, aktualnie często w ogóle nietrenowane lub nawet wielu adeptom nieznane formy treningu Taiji Quan. Należą do nich m.in.: Da Sho (uderzające ręce), Fa Fang Shou (uwalniające ręce) lub San Shou (wolna walka).
