ZAWARTOŚĆ ARTYKUŁU I PODZIAŁ NA CZĘŚCI:
Niniejszy artykuł, przede wszystkim stanowi prezentacje ‘IX MIĘDZYNARODOWEJ KONFERENCJI CHIŃSKIEJ MEDYCYNY OBRAZOWEJ’, która miała miejsce 21-22 września 2019 roku w Kijowie na Ukrainie. Skupiona była na: raportach, szkoleniu terapeutów medycyny obrazowej, wymianie doświadczeń, dyskusji, okrągłym stole (w praktyce trochę prostokątnym, ale w idei – okrągłym 🙂 ), prezentacji wyników badań naukowych i wykładach.
Artykuł podzielony jest na cztery części:
Część pierwsza skrótowo przedstawia sylwetki czterech starożytnych chińskich lekarzy: Bian Que, Hua Tuo, Sun Simiao i Li Shizhen. Jest to tłumaczenie krótkiego, łatwego w odbiorze filmiku z medialnych zbiorów Instytutu Kundawell.
Część druga składa się z trzech rozdziałów. Pierwszy rozdział jest tłumaczeniem mowy wstępnej profesora Xu Mingtanga, otwierającej Konferencje, natomiast rozdział drugi prezentuje jego wystąpienie zatytułowane: „Dyskusja na temat mechanizmu leczenia w Chińskiej Medycynie Obrazowej”.
W rozdziale trzecim przestawiony jest raport z prac naukowych, którym przewodzi Sergii Lupenko. Raport zatytułowany jest: „Badania naukowe nad Chińską Medycyną Obrazową w kontekście kształtowania się integracyjnej medycyny naukowej”.
Trzecia część, to tłumaczenie trzech raportów terapeutów medycyny obrazowej. Przedstawiają w nich oni wyniki swojej pracy z pacjentami. Są to studia przypadków wyleczeń przy użyciu metod Chińskiej Medycyny Obrazowej.
Raport 1 – Wykorzystanie Chińskiej Medycyny Obrazowej w leczeniu organów układu
hormonalnego, Osman Vapu i Raushan Vapu, Kazachstan
Raport 2 – Jak złagodzić stan pacjenta metodami Chińskiej Medycyny Obrazowej, Gabriella
Nagy, Węgry
Raport 3 – Leczenie raka wątroby, Rita Farkas, Węgry
Dodatek – Spis wszystkich raportów i wystąpień IX Konferencji Chińskiej Medycyny Obrazowej.
Program i sylwetki prelegentów.
Czwarta część. Tak, aby artykuł był mniej suchy, a również poparty osobistym doświadczeniem, to dodałem mój własny, krótki raport z jednego z bieżących (koniec lipca 2022) przypadków wyleczenia przy użyciu metod Chińskiej Medycyny Obrazowej.
* * *
Część
I
OPOWIEŚCI
O CZTERECH LEGENDARNYCH CHIŃSKICH LEKARZACH
Cztery słynne postacie wyróżniają się w historii tradycyjnej chińskiej medycyny. Są nimi: Bian Que, Hua Tuo, Sun Simiao i Li Shizhen.
BIAN QUE (扁鹊)( 407 /?/ p.n.e. – 310 p.n.e.)
Bian Que jest najwcześniejszym znanym lekarzem. Od Okresu Walczących Królestw, od 770 do 221 p.n.e. Zgodnie z historycznymi tekstami Bian Que posiadał nadprzyrodzone zdolności, pozwalające widzieć, co się dzieje wewnątrz ludzkiego ciała.
Jest twórcą diagnozowania z pulsu. Zgodnie z legendą, ożywił pretendenta do tronu królestwa Guo, który jak uważano już zmarł. Bian Que używając diagnozy z pulsu odkrył, że książę był w stanie śpiączki. Wyleczył go przy pomocy akupunktury. Po tym wydarzeniu, Bian Que był znany jako doktor, który przywraca zmarłych do życia.
[Dodatkowe informacje z innych źródeł]:
Jego prawdziwe imię podobno brzmi Qin Yueren (秦越人), ale lud nadał mu przydomek Bian Que po mitycznym lekarzu Bian Que z czasów Żółtego Cesarza. Według zapisów, drugi Bian Que był lekarzem wielu specjalności, dostosowującym się do lokalnych potrzeb, gdziekolwiek podróżował.
Interesująca jest opowieść, o tym, jak Bian Que zdobył swoje nadprzyrodzone umiejętności. Według „Zapisków Wielkiego Historyka” (autorstwa Sima Qian, 145 – 86 p.n.e.), zanim Bian Que został lekarzem, był pracownikiem obsługi w gospodzie. Przez prawie 10 lat w gospodzie przebywał jeden starszy gość, którego Bian Que dobrze traktował. Pewnego dnia gość dał Bian Que paczkę z lekiem i powiedział: “To jest mój sekretny lek. Teraz, kiedy jestem stary, chcę ci je dać. Nie mów o tym innym.” Bian Que zgodził się, zagotował lekarstwo i zażył je zgodnie z instrukcjami starca. Po tym Bian Que uzyskał zdolność widzenia wnętrza ludzkiego ciała, więc stał się ekspertem w diagnozowaniu, mierzeniu pulsu i akupunkturze.
Jednak jego niezwykłe zdolności wzbudzały zazdrość. Mówiono, że kiedy Bian Que odwiedził państwo Qin, został zamordowany przez zabójcę, wysłanego przez cesarskiego lekarza Qin, Li Xi.
HUA TUO (华佗)(140 n.e. -208 n.e.)
Hua Tuo znany jest jako pierwszy chiński chirurg. Żył w czasie późnej dynastii Han oraz wczesnej ery Trzech Królestw. Zgodnie z historycznymi tekstami był nazywany boskim lekarzem lub ‘Shen Yi’ po chińsku.
Hua Tuo wynalazł ‘Maffei San’, lek znieczulający, używany do redukcji bólu podczas zabiegów chirurgicznych.
Zgodnie z jedną z opowieści, pewnego razu wyleczył Guan Yu, słynnego generała cesarza Liu Bei. Było to podczas Epoki Trzech Królestw (220- 265 r n.e.). Podczas bitwy, zatruta strzała przebiła prawe ramię Guan Yu. Hua Tuo zaaplikował lek znieczulający i naciął ramię Guan Yu, po czym odciął zatrutą część ciała. Zabieg chirurgiczny był przeprowadzany w czasie, gdy Guan grał w grę planszową.
Zgodnie z zapiskami historycznymi, Hua Tuo dojrzał raka w mózgu Chao Chao i zalecił operacje na mózgu. Jednak Chao Chao, władca królestwa Wei, podczas Epoki Trzech Królestw, pomyślał, że Hua Tuo chce go zabić. Uwięził więc go. Hua Tuo zmarł w tym więzieniu. Później Chao Chao zmarł w związku z chorobą, którą dostrzegł Hua Tuo.
Hua Tuo jest również znany jako twórca Wu Qin Xi, czyli ćwiczeń taoistycznego Qigong, zwanych: ‘Zabawy Pięciu Zwierząt’.
SUN SIMIAO (孙思邈) (581 n.e. – 682 n.e.)
Sun Simiao z dynastii Tang znany jest jako ‘Król Medycyny Chin’. Jego kluczową rolą jest skompilowanie w dwóch książkach praktyk klinicznych i teorii medycznych sprzed dynastii Tang.
[W filmiku jest tylko taka mała wzmianka, więc poniżej z innych źródeł]:
Były to – Beiji Qian Jin Yao Fang („Niezbędne formuły na wypadek sytuacji kryzysowych [warte] tysiąc sztuk złota”) i Qian Jin Yi Fang („Suplement do formuł wartych tysiąca sztuk złota”). Stanowiły kamienie milowe w historia medycyny chińskiej. Pierwszy z tych tekstów wymienił około 5300 przepisów na leki, a drugi 2000.
Poza tym znany jest z tekstu „O bezwzględnej szczerości wielkich lekarzy”, często nazywanego ‘Chińską przysięgą Hipokratesa’, który pochodzi z pierwszego rozdziału, pierwszej z wymienionych książek.
‘Przysięga lekarska’ Sun Simiao:
Kiedy idę leczyć chorobę, muszę najpierw uspokoić swój umysł i uczynić niezłomne intencje.
Nie będę ulegał próżnym życzeniom i pragnieniom, ale najpierw powinienem rozwinąć postawę współczucia.
Ślubuję uratować wszystkie żyjące istoty od ich cierpień.
Jeśli ktoś przychodzi do mnie z powodu choroby lub innych trudności, nie będę się przejmował tym, czy jest potężny czy skromny, bogaty czy biedny, stary czy młody, piękny czy brzydki.
Wrogowie, krewni, dobrzy przyjaciele, Chińczycy czy barbarzyńcy, głupi i mądrzy, wszyscy są dla mnie tacy sami. O każdym z nich będę myślał jak o bliskim i kochanym krewnym – a właściwie jak o tym, że to mnie dotknęła choroba.
Nie będę się martwić o swoje własne życie, o swoje szczęście lub nieszczęście. Moim celem jest ochrona życia innych.
Nie będę się chował w górach. Dzień i noc, w zimnie i gorącu, w głodzie, pragnieniu i zmęczeniu, będę w pojedynkę szedł na ratunek. Jeśli będę w stanie działać w ten sposób, mogę zbliżyć się do bycia wielkim lekarzem dla tych, którzy są chorzy. Jeśli postępuję wbrew tym zasadom, to jestem tylko wielkim złodziejem dla tych, którzy żyją.
Ludzie zbyt często patrzą z pogardą na tych, którzy cierpią z powodu obrzydliwych rzeczy, takich jak wrzody czy biegunka, ja jednak zachowam postawę współczucia, sympatii i troski. Nigdy u wielkiego lekarza nie powinna powstać postawa odrzucenia.
Nie będę się chlubił swoją reputacją. Nie będę dyskredytował innych lekarzy, podczas gdy sam będę wychwalał swoje zalety.
W ten sposób będę wypełniał swoje obowiązki i swoje przeznaczenie jako lekarz, dopóki nie będę w stanie dłużej wypełniać swoich obowiązków lub do końca życia.
Oprócz swojej pracy medycznej, Sun eksperymentował również z waidan, chińską zewnętrzną alchemią i mógł być również wtajemniczonym adeptem taoizmu.
LI SHIZHEN (李时珍)(1518 n.e. – 1593 n.e.)
Li Shizhen z dynastii Ming jest jednym z największych chińskich zielarzy. Uważany jest za ojca Tradycyjnej Chińskiej Medycyny (TCM) oraz świętego patrona medycyny ziołowej. Jego kluczowym wkładem jest kompendium ziół, lub inaczej mówiąc ‘Ben Cao Gan Mu’ po chińsku. Książka ta zawiera prawie 1900 opisów różnych ziół, podzielonych na 60 kategorii.
[poniżej z innych źródeł]:
Materiały do niej zaczął zbierać w 1552 roku, gdy zauważył że wiele starych receptur zawiera błędy. Zaczął więc je sprawdzać i notować swoje obserwacje. Pracę nad Bencao gangmu zakończył w 1578 roku, jednak jeszcze dwukrotnie ją przerabiał i dzieło ostatecznie ukazało się dopiero po śmierci autora w 1596 roku. W 52 tomach ozdobionych 1000 rysunkami Li Shizhen opisał 1892 leki roślinne, 444 zwierzęce, 275 mineralnych oraz 10 tysięcy receptur na leki złożone. Znalazły się w nich 374 nowe leki odkryte przez Li. Dzieło to wywarło wielki wpływ na rozwój medycyny i botaniki.
Napisał również dwie prace z zakresu medycyny: Księgę Pulsów (濒湖脉学 Binhu maixue, 1564) i Traktat o akupunkturze (五脏图论 Wuzang tulun, 1592).
TRZECIE OKO I SZYSZYNKA
W starożytnych Chinach uważano, że Ci wielcy lekarze posiadają nadprzyrodzone zdolności. Mogli widzieć wnętrze ludzkiego ciała przy użyciu swego ‘Trzeciego Oka’. Zgodnie z tradycyjną chińską myślą, to trzecie oko zlokalizowane jest w czole, trochę powyżej i pomiędzy brwiami. Może być aktywowane poprzez praktyki duchowej kultywacji.
Cóż, to mistyczna koncepcja. Trzecie oko jest częścią szyszynki. Współcześnie, nowoczesna nauka medyczna rozpoznaje, że przednia część szyszynki zawiera dokładną strukturę ludzkiego oka.
* * *
Pozostałe części:
Część 2/4
Część 3/4
Część 4/4
