Tłumaczenie i opracowanie
(za zgodą Profesora Xu Mingtanga):
Rafał Sanecki
Podczas szkolenia ‘Medycyny Obrazowej’ (Image Medicine) w Bratysławie, usłyszałem od Profesora takie porównanie tej medycyny, wywodzącej się od dawnego chińskiego lekarza Bian Que (410 – 307 p.n.e.) do medycyny zachodniej, europejskiej, akademickiej:
(parafraza):
„Żeby opisać medycynę obrazową potrzeba 5000 słów,
żeby opisać medycynę zachodnią potrzeba 5000 książek”
Tutaj nie potrzeba wielu słów, wielu opisów. Podejście jest zupełnie inne, i w pierwszej kolejności wymaga zrozumienia ‘myślenia obrazowego’. Następnie wymaga treningu Qigong, nastawionego na rozwój możliwości posługiwania się Qi i ‘obrazami’, w kierunku leczenia i diagnozowania.
Dodałbym takie symboliczne zdanie:
„Żeby opisać ‘Tradycyjną Medycynę Chińską’(TCM) potrzeba 500 książek”
W chwili obecnej Medycyna Obrazowa Szkoły Bian Que, została włączona w poczet TCM, jednak są istotne różnice w podejściu, o których można dowiedzieć się w innych artykułach na tej stronie, np. tutaj (link):
CHIŃSKA MEDYCYNA OBRAZOWA, PROFESOR XU MINGTANG I JEGO AKTUALNA DZIAŁALNOŚĆ
Wracając do tej, raczej zwięzłości teorii, opisu, to jest to bardzo taoistyczne. Poniżej przetłumaczona część książki profesora Xu Mingtanga, jak zresztą pozostała jej część, ma charakter jedynie zarysowującego wprowadzenia w temat. Takie lekkie dotknięcie. Więcej można dowiedzieć się, a zarazem jednocześnie i od razu przećwiczyć, podczas bezpośredniego spotkania z nauczycielem. Nauka jest z jednej strony nowoczesna, bo żyjemy w nowoczesnych czasach. Równocześnie korzysta z wciąż tajemniczej taoistycznej technologii, którą można nazwać: Transplantacją wiedzy ( ang. ‘Knowledge transplantation’). Przekaz odbywa się nie tylko za pomocą słów, ale również za pomocą ‘obrazów’ – można powiedzieć, że „z umysłu do umysłu”, „z serca do serca”.
Niedługo po wakacjach jest okazja pojechania do naszych łotewskich sąsiadów i rozpoczęcia swojej przygody z tą wciąż tajemniczą Chińską Medycyną Obrazową. Informacje poniżej.
RYGA 21.09 – 02.10.2023
Informacja o warsztatach Zhong Yuan Qigong i szkoleniu Medycyny Obrazowej prowadzonym przez profesora Xu Mingtanga
* * *
Wielki Mistrz Mingtang Xu, profesor TCM, założyciel i dyrektor medycznego instytutu naukowo-badawczego „Kundawell” w Pekinie, Chiny i w Seatlle, USA, konsultant wykonawczy Worldwide Chinese Medical Federation, wiceprezes World Academic Society of Medical Qigong, prezes międzynarodowej fundacji „Mingtang”, nagrodzonej przez „All Chinese Association of Traditional Chinese Medicine” za rozwój medycyny chińskiej.
Medycyna Obrazowa (MO) należy do tej części starożytnej medycyny chińskiej, która bada człowieka jako holistyczny system, na który składa się ciało fizyczne, system energetyczny i system informacyjny; poza tym bada, czym jest życie, czym jest obraz i jak obrazy wpływają na jakość naszego życia.
Ta książka przedstawia eksplorację zasad energetycznych i informacyjnych gałęzi MO, a także sposoby uzyskiwania obrazów niezbędnych do diagnozy, leczenia i zapobiegania chorobom.
Zawiera kilka Wielkich metod i mantr do regulacji różnych funkcji ciała.
Książka przeznaczona jest dla szerokiego grona czytelników; w tym pracowników medycznych, uzdrowicieli i praktyków Qigong.
Spis treści
CZĘŚĆ PIERWSZA. PODSTAWY TEORII I FILOZOFII
Rozdział I – KONCEPCJA OBRAZU
1. Czym jest Obraz?
2. Czym jest Medycyna Obrazowa?
Rozdział II – ROZWÓJ ŻYCIA I MODELE CZŁOWIEKA
1. Początek Życia
2. Model Wszechświata
3. Model Człowieka
4. Model Chorób
5. Modele Leczenia
6. Zasady Diagnostyki
CZĘŚĆ DRUGA. ZASTOSOWANIA PRAKTYCZNE
Rozdział III – SAMOLECZENIE
Rozdział IV – METODY LECZENIA W MEDYCYNIE ENERGETYCZNEJ
1. Wielkie Metody
a. Metoda Przebudzenia
b. Metoda Regeneracji
c. Metoda Substytucji
2. Mantry
a. Mantra Hua
b. Inne Mantry
PRZEDMOWA
Medycyna obrazowa (MO) należy do starożytnej chińskiej gałęzi medycyny i wykorzystuje jej podejście do korekty i regulacji zdrowia człowieka jako holistycznego i zintegrowanego systemu.
Podejście to bada składniki, z których składa się człowiek, sens życia i cechy obrazu.
Ta forma medycyny opiera się na, oraz wykorzystuje zdolność umysłu do operowania obrazami, czyli (wewnętrznymi) wizerunkami.
Analizujemy tu koncepcje filozoficzne dotyczące powstania świata na podstawie obrazów wszechświata i człowieka, a także kwestie dotyczące powstawania, formułowania i wpływu obrazów na człowieka, w tym na jego ciało fizyczne, system energetyczny i system informacyjny.
Dzisiaj MO może być stosowana w dziedzinie nauki. Prowadzone są badania nad tym, jak takie obrazy mogą być wykorzystywane w sferze diagnozy, leczenia i zapobiegania chorobom. Ponadto, odkryto kilka ważnych ‘Wielkich Metod’ i mantr, które pomagają korygować i regulować liczne funkcje ciała człowieka jako formy życia.
Jak w każdej formie medycyny, anatomia i fizjologia są również badane. Jednak w przeciwieństwie do normalnej formy anatomii i fizjologii, w której omawiana jest struktura i funkcje ciała, tutaj omawiamy systemy energetyczne i informacyjne ludzkiego ciała.
Dlatego W MO ISTNIEJE KILKA ETAPÓW LUB CZĘŚCI:
Pierwsza część to medycyna energetyczna (anatomia i fizjologia energetyczna). Druga część to medycyna informacyjna (anatomia i fizjologia informacyjna). Trzecia część to substancje, a czwarta to wszystkie wyżej wymienione razem.
Na dzień dzisiejszy otwarte są tylko dwie pierwsze: medycyna energetyczna i medycyna informacyjna.
Należy zaznaczyć, że obecny podział nie jest ustalony, wyryty w kamieniu i w praktyce wszystkie te części są stosowane w różnych określonych kombinacjach i połączeniach.
Na przykład w części energetycznej MO bada się lokalizacje, interakcje i funkcje kanałów energetycznych, punktów biologicznie aktywnych, obszarów dantian oraz innych stref i struktur energetycznych naszego ciała, a także funkcje i efekty energii mgły, energii światła i energii transcendentalnej.
STRESZCZENIE POWSTANIA MEDYCYNY OBRAZOWEJ
Termin “Medycyna Obrazowa” wywodzi się z tłumaczenia chińskiego zwrotu 意象医学 (czytanego jako “Yi Xiang Yi Xue”), w którym:
‘Yi’ 意 oznacza umysł, świadomość i myśli. Hieroglif ten używany jest również do opisu wszelkich działań wykonywanych przez umysł.
‘Xiang’ 象 tłumaczy się jako wizerunek lub obrazy
‘Yi’ 医 znaczy medycyna
‘Xue’ 学 interpretuje się jako nauka.
Jak można zrozumieć znaczenie tego zwrotu w języku chińskim?
Oznacza on, że należy myśleć używając swojego umysłu, przytomności i świadomości. Kiedy o czymś myślimy, obejmuje to świadome uznanie naszych obecnych, jak i przyszłych działań. Tymczasem istnieje stały wachlarz obrazów, które pojawiają się w naszych umysłach.
Medycynę obrazową w połączeniu z Tradycyjną Medycyną Chińską (TCM) można uznać za kompletną kompozycję starożytnej medycyny chińskiej.
Z powodu pewnych wydarzeń historycznych niektóre aspekty tej wiedzy medycznej, takie jak rzeczywiste wykorzystanie obrazów, zostały utracone, pozostawiając tylko nazwy niektórych metod bez żadnego wyjaśnienia ani praktycznego zastosowania.
Teraz, na przykład, w TCM diagnoza pulsu nazywa się ‘mai xiang’, co literacko tłumaczy się jako “obraz pulsu lub naczynia krwionośnego”. Obecnie studenci na uniwersytetach uczą się, jak wyczuć puls, a nie zobaczyć jego obraz, mimo że nazwa praktyki pozostała taka sama.
Część Medycyny Chińskiej zwana ‘zan xiang’, czyli nauka o manifestacji obrazów, zawiera pozbawiony szczegółów opis pracy z obrazami. Jednak duża część informacji z tej części została utracona.
BIAN QUE
(410 – 307 p.n.e.)
Geneza MO jest zakorzeniona w historii starożytnych Chin. Za jej twórcę uważa się chińskiego lekarza Bian Que, obecnie uważanego za świętego we współczesnych Chinach. Z tym szanowanym lekarzem wiąże się wiele mitów, jeden z nich jest następujący.
Pewnego razu Bian Que znalazł się w stolicy imperium, którego książę był ciężko chory. Przechodząc obok dworu cesarskiego, Que zwrócił się do strażników i poprosił ich o przekazanie cesarzowi, że może uleczyć księcia. Strażnicy zażądali dowodu, że lekarz nie kłamie i faktycznie może wyleczyć ich chorego księcia. Bian Que odpowiedział, że nie musi ani słuchać pulsu księcia, ani w ogóle widzieć pacjenta – Que mógł opisać jego objawy strażnikom.
Lekarz wyjaśnił, że książę cierpi z powodu gorąca w nodze i drgającego ucha. Strażnicy natychmiast poinformowali dwór o nieznanym lekarzu, a cesarz potwierdził, że właśnie na takie objawy cierpiał jego syn. W ten sposób Bian Que został wpuszczony do pałacu i pozwolono mu leczyć księcia.
Po powrocie księcia do zdrowia Bin Que został poproszony o pozostanie w pałacu, gdzie nadal prowadził wiele badań i demonstrował cuda związane z diagnostyką i leczeniem. Miał opinię niezwykłego lekarza i inni lekarze dworscy ogromnie mu zazdrościli.
W czym tkwiła tajemnica jego skutecznych zabiegów? Właśnie w tym, że potrafił operować obrazami.
Pewnego dnia zachorował sam cesarz. Żaden z nadwornych lekarzy nie był w stanie go wyleczyć i zmuszeni byli zwrócić się o pomoc do Bian Que. Po raz kolejny Que zademonstrował cud uzdrowienia.
Niestety, wkrótce po wyleczeniu cesarza, Bian Que został brutalnie zamordowany. Na jego cześć i w dowód wdzięczności za wyleczenie, cesarz zaczął pisać książkę o chińskiej medycynie. Pomimo tego, że książka została napisana przez cesarza, przedstawiała ona ogólnie całą wiedzę medyczną, jaką posiadali nadworni lekarze. Jednak większość wiedzy i metod Bian Que nie została zawarta w książce. Obecnie zachowała się ona wyłącznie dzięki tradycji ustnej i mówi się o niej głównie wśród wiejskich uzdrowicieli, którzy nadal stosują obrazy w swoich uzdrowieniach.
Podstawy TCM wywodzą się od cesarzy i kilku starożytnych rozpraw. Jednak wiele terminów wymienionych w rozprawach Żółtego Cesarza Huang Di nie zostało wyjaśnionych, przez co ich znaczenie zostało utracone.
Obrazy i ich zastosowanie w diagnostyce są często wspominane, ale brak sposobów wykorzystania tych obrazów uniemożliwia ich zastosowanie. Współcześni pracownicy chińskiej medycyny wciąż mają nadzieję, że część wiedzy Bian Que zostanie kiedyś przywrócona. Obecnie istnieją dwie gałęzie chińskiej medycyny: Żółtego Cesarza i Bian Que. Połączenie tych gałęzi oznaczałoby przywrócenie pełnej formy Medycyny Chińskiej.
Rozdział I
KONCEPCJA OBRAZU
1
CZYM JEST OBRAZ?
Obraz to wizerunek, który pojawia się w nas, w naszych głowach, jak gdyby na wewnętrznym ekranie. Można powiedzieć, że
obraz jest odbiciem wszechświata i wszystkiego, co się w nim znajduje.
Otaczający nas świat materialny można przedstawić jako obraz, a wszystko, co można zobaczyć lub odczuć, przywołuje określony obraz.
Możemy oddzielić zewnętrzne i wewnętrzne obrazy.
(1) OBRAZY ZEWNĘTRZNE
Niektórzy ludzie mają bardzo mocne i wyraźne obrazy, podczas gdy inni mają słabsze. Jednak te późniejsze mają inne, bardziej rozwinięte zmysły, takie jak ulepszone zdolności słuchowe.
Jeśli obiekt jest postrzegany jako całość, wówczas obrazy lub dźwięki są takie same – po prostu fala promieniowania lub fluktuacja. Jednakże, obrazy mają szersze znaczenie, podczas gdy dźwięki przywołują obrazy o węższym znaczeniu.
Dźwięk jest funkcją wyłącznie naszego słuchu, ale obrazy są funkcją naszego umysłu, naszej duszy i naszego wzroku.
Po odrobinie praktyki można nauczyć się przekształcać dźwięki w obrazy. Jest to stosunkowo łatwe do zrobienia, a przy dalszej praktyce można również nauczyć się widzieć obrazy myśli towarzysza.
Dzięki temu możemy oglądać obrazy. Ta zdolność wyjaśnia, dlaczego kiedy patrzysz na coś, otrzymujesz obraz tego, co widzisz. Oznacza to również, że jeśli usłyszysz mój głos, możesz stworzyć mój obraz w swoim umyśle.
Ustaliliśmy więc, że wykorzystując nasze normalne narządy zmysłów, możemy odbierać obrazy. Oznacza to, że
wszystko w świecie zewnętrznym może zostać odzwierciedlone jako obraz w naszym mózgu i dlatego nazywa się to obrazem zewnętrznym.
Widz może otrzymać taki obraz za pomocą wzroku. W tym przypadku w umyśle człowieka powstaje obraz, który odzwierciedla świat zewnętrzny. Ten wizerunek nie jest prawdziwym przedstawieniem obiektu, ale raczej jego obrazem. Tak więc, jeśli ktoś patrzy na siebie w lustrze, odbicie nie jest prawdziwym portretem osoby, ale znowuż, raczej jej obrazem.
W procesie myślenia w umyśle człowieka nieustannie pojawia się szereg obrazów. Otaczający nas świat materialny można przekształcić w obrazy, a odczucia z różnych narządów dostarczają różnych obrazów
Słyszenie
Dźwięki, które dana osoba rejestruje za pomocą zdolności słuchowych, można przetłumaczyć na obrazy.
Słyszenie znajomego głosu może wytworzyć w umyśle słuchacza obraz osoby, do której należy ten głos. Dźwięk silnego wiatru i deszczu można przekształcić w obraz drzew trzęsących się pod silnymi podmuchami wiatru.
Dotyk
Dotykanie wywołuje określone odczucia: ciepłe, zimne, szorstkie, gładkie itp. Poprzez dotykanie określonego przedmiotu osoba może wytworzyć w swoim umyśle obraz tego przedmiotu. Dotyk obcej osoby może również przywołać określony obraz. Stopień poprawności i realności obrazu często zależy od wyobraźni osoby.
Zapach
Narządy węchowe również pomagają w tworzeniu pewnych obrazów. Osoba może wyczuć zapach przechodząc obok piekarni i automatycznie pojawia się w jej umyśle obraz świeżego bochenka chleba.
Smak
Receptory smaku pomagają określić, co jemy, a tym samym powodują, że umysł tworzy obraz posiłku.
I tak,
za pomocą dowolnego narządu, osoba otrzymuje obrazy. W ten sposób wszystkie zewnętrzne rzeczy odbijają się w mózgu obserwatora i zostają przez niego przekształcone w obrazy zewnętrzne. Należy jednak zauważyć, że obraz i rzeczywistość to dwa różne pojęcia.
Osoba ma zdolność odbierania obrazów, ale może mieć trudności ze zrozumieniem rzeczywistości.
Spójrzmy na przykład.
Patrząc na mnie, obserwator widzi czarne włosy, czyli otrzymuje obraz czarnych włosów. Skąd jednak pewność, że moje włosy są czarne? Innymi słowy, jak realistyczny jest ten obraz? Wiadomo, że patrząc pod słońce włosy sprawiają wrażenie czarnych, a w ciemnościach w ogóle ich nie widać, a pod czerwonym światłem włosy nabierają innego odcienia. Można więc powiedzieć, że obraz otrzymany w obecności światła słonecznego bywa względny, a nie rzeczywisty i nie absolutny. Obraz jest zakorzeniony w swoim otoczeniu, czyli w standardowym ustawieniu obserwator otrzymuje określony obraz. Stąd można powiedzieć, że
wszelka wiedza jest w rzeczywistości względna, a nie absolutna.
Ze względu na to,
wszystko, co człowiek wie o otaczającym go świecie, jest raczej obrazem niż rzeczywistością czy prawdą.
Inny przykład jest następujący.
Kilka osób patrzy na kwiat z różnych stron i otrzymuje określony obraz kwiatu w zależności od tego, z której strony obserwują. Kwiat można narysować lub sfotografować, ale w obu przypadkach obraz nie przedstawiałby kwiatu, ponieważ każdy punkt obserwacyjny patrzy tylko na część kwiatu, a nie na kwiat od środka.
Odbiór obrazu zależy od samego kwiatu, oczu patrzącego i otoczenia. Każde przedstawienie obrazu może być inne, ale każdy wizerunek przedstawia ten kwiat. To jest obraz.
(2) OBRAZY WEWNĘTRZNE
Obraz wewnętrzny to obraz, który powstaje w umyśle człowieka w wyniku myślenia, wyobrażania sobie, śnienia, wizualizowania itp., bez jakichkolwiek wpływów z narządów zmysłów.
Przykład:
Siedzisz z zamkniętymi oczami i uśmiechasz się, bo masz randkę z ładną dziewczyną (lub przystojnym mężczyzną). Myśli o tej randce powodują, że w twoim umyśle pojawiają się pewne obrazy. Oznaczało to, że możesz wytworzyć obraz w swoim umyśle bez wpływu doznań ze świata zewnętrznego. Oznacza to również, że zrozumienie tego, co zewnętrzne, następuje poprzez wewnętrzną percepcję.
Skutkiem powyższego jest to, że
absolutnie każda część naszego ciała, absolutnie każda część świata zewnętrznego może zostać wewnętrznie odzwierciedlona w postaci obrazu.
Świat zewnętrzny wytwarza wewnętrzne obrazy, które możemy następnie wysłać do otoczenia zewnętrznego.
Zatem, aby zrozumieć cokolwiek poza ciałem, człowiek musi wykorzystać swoje narządy zmysłów.
Tutaj, kiedy mówimy o zrozumieniu, zakładamy, że
„tworzenie w nas obrazu” to otrzymanie określonej informacji. Obraz nie objawia się jako prawdziwy przedmiot zewnętrzny w pełnym znaczeniu świata. Jest to podobne do patrzenia na siebie w lustrze i otrzymywania tylko odbicia, swojego obrazu, zamiast prawdziwego portretu siebie.
Tak więc poprzez interakcje ze światem zewnętrznym otrzymujemy wewnętrzne obrazy w wyniku pracy naszych narządów zmysłów. Dzięki temu każda część naszego fizycznego ciała pozwala na odbieranie i rozumienie obrazów, a każdy organ wewnętrzny, każda wewnętrzna część ciała ma swój własny obraz w naszym umyśle.
Przeanalizuj przeciwną sytuację:
jak obrazy wewnętrzne wpłyną na ciało fizyczne, funkcje narządów i zachowanie człowieka?
Każdy człowiek śni, ma marzenia senne, sny, ale
czym są te sny? Zasadniczo jest to praca naszego mózgu, naszego umysłu, który wytwarza wiele obrazów podczas spania.
Nasze ciało może leżeć w łóżku, ale w międzyczasie nasza świadomość przepływa przez obraz nas znajdujących się w nieograniczonej ilości miejsc i sytuacji. Jeśli upadniesz we śnie, twoje ciało drży i budzisz się ze wspomnieniem snu. Kiedy spałeś, nikt nie wysyłał Ci obrazów, spałeś i nie widziałeś otaczającego środowiska. Jednak mózg nadal tworzy w nas obrazy.
Przykład. Śni ci się coś bardzo smutnego i w rezultacie płaczesz. Płaczesz we śnie, ale budzisz się i odkrywasz, że płakałeś fizycznie, a twoja twarz jest teraz mokra od łez.
Te przykłady pokazują, że
obrazy wytwarzane wewnętrznie mają bezpośredni i głęboki wpływ zarówno na nasze ciało fizyczne, jak i na nasze zachowanie. Co więcej,
obraz stworzony w umyśle obserwatora bez żadnych wpływów, zakłóceń ze strony narządów zmysłów będziemy nazywać obrazami mentalnymi.
2
CZYM JEST MEDYCYNA OBRAZOWA?
Medycyna obrazowa to system, który pozwala zrozumieć elementy składowe człowieka i sens życia jako całości.
W rzeczywistości każda żywa forma wokół nas jest niczym więcej niż obrazem. Tworzymy obrazy, otrzymujemy obrazy, a te obrazy wpływają na nasze życie.
MO to dziedzina nauki, która bada wpływ poszczególnych obrazów na części lub narządy ciała, a także bada zastosowanie obrazów jako metody korygowania i regulowania funkcji całego ciała fizycznego, w tym jego systemów energetycznych i informacyjnych.
Wyjątkowo trudno jest zrozumieć tę naukę jako całość. Jest możliwe tylko przetwarzanie tej nauki krok po kroku, powoli zanurzając się w niej i doskonaląc swoje jej opanowanie. Na przykład
obraz wpływa na nasze ciało fizyczne poprzez zastosowanie Energii.
Wiemy, że Energia ma głęboki wpływ na nasze ciała fizyczne, ale jak dokładnie ten efekt zachodzi?
Po pierwsze, wiąże się to z obrazami, które już istnieją w nas. Na przykład osoba patrzy na inną i otrzymuje obraz, że ta później będzie uczestniczyć w wypadku samochodowym. Lub możesz otrzymać obraz, że jeden z twoich znajomych złoży Ci wizytę i tak się faktycznie stanie. W tym momencie zaczynasz rozumieć, że
najpierw otrzymujesz obraz, a potem coś się dzieje w odniesieniu do tego obrazu.
Tak więc, gdy obserwujesz kwitnący pączek, możesz otrzymać obraz przyszłego liścia poprzez energię. W tym momencie liść jest nadal bardzo mały, ale obraz będzie przedstawiał w pełni uformowany, duży liść. Podobnie
możesz otrzymać obraz chorego pacjenta, a jeśli zmienisz ten obraz, to możesz spowodować zniknięcie choroby.
Można powiedzieć, że obraz odnosi się do wewnętrznego odbicia, a
prawdziwe życie jest w pełni zależne od tych obrazów.
Próbujemy zrozumieć obrazy, a następnie używamy ich do regulowania naszego życia.
Zmieniając obrazy, możemy zmienić nasze życie.
Jeśli obraz jest pierwotnie błędny, oznacza to, że w pewnym wieku osoba zachoruje. Możemy nauczyć się sprawdzać obrazy w celu określenia prawdopodobieństwa przyszłej choroby. Podobnie możemy sprawdzić obrazy pacjenta pod kątem oznak choroby.
Jako całość,
obrazy są podstawowymi aspektami czyjegoś życia i są powiązane z osobą, jej duszą, duchem i energią.
Najpierw pojawiają się obrazy, a dopiero potem są przetwarzane na samopoczucie w warstwie informacyjnej, energetycznej i fizycznej.
Jeśli nie ma osoby, to nie może być obrazów, a przed istnieniem człowieka nie było obrazów, ponieważ obrazy są jedynie odbiciem świata zewnętrznego w umyśle. Oznacza to, że
jeśli możemy regulować i zmieniać obrazy, to możemy kontrolować naszego ducha, naszą energię i nasze ciało.
W kulturze chińskiej istnieje muzyka wytwarzająca specjalne instrumenty oparte na teorii Wu-Xing (pięciu elementów). Kiedy słuchamy muzyki, otrzymujemy obraz, który następnie oddziaływuje na nasze ciało.
Istnieje terapia wykorzystująca zdjęcia do leczenia pacjenta. Pacjent proszony jest o obejrzenie zdjęć i po tym zabiegu jego dolegliwości po prostu znikają. Podczas tego zabiegu wykorzystuje się wiele obrazów. Pokazujemy pacjentowi konkretny obraz, a obrazy z kolei działają w ciele pacjenta.
W MO staramy się zrozumieć istotę życia, a kiedy spojrzymy głębiej, odkryjemy, że poszczególne obrazy odgrywają w nim istotną rolę od samego początku. Tworzymy obrazy, odbieramy obrazy i te obrazy wpływają na nasze życie.
Ważne jest, aby zrozumieć, że
obrazy są obrazami trójwymiarowymi.
W przeciwieństwie do oczu fizycznych, które mogą patrzeć tylko w jednym kierunku,
obrazy można obserwować z różnych kierunków i nie tylko można oglądać ich powierzchnie, ale także można je oglądać od wewnątrz. Ten rodzaj wzroku nazywany jest „Okiem Umysłu” lub „Okiem Serca”.
Do tego, aby zobaczyć obraz, potrzebne jest spokojne ciało i wyciszony umysł.
Rozdział II
ROZWÓJ ŻYCIA
I
MODELE CZŁOWIEKA
1
POCZĄTEK ŻYCIA
Medycyna dotyczy przede wszystkim życia, dlatego ważne jest, aby zrozumieć, czym jest życie. Obraz to skuteczne narzędzie badawcze, które może pokazać, czym jest życie i jak się rozwija. Starożytne teksty chińskie opisują koncepcję rozwoju życia poprzez obrazy otrzymywane przez umysł człowieka w stanie głębokiej medytacji.
Pierwotny obraz jest niemożliwy do opisania i ów człowiek nazwał go po prostu Tao. Co więcej, Tao stworzyło Pustkę, która w tym kontekście nie oznacza całkowitego braku czegokolwiek, ale raczej równoczesne istnienie i nieistnienie wszystkiego. Pustka z kolei stworzyła dwie formy energii: Yin i Yang (jedna aktywna, druga pasywna). Następnie Yin-Yang stworzył Niebo, Ziemię i Człowieka.
Tao, Pustka i Yin-Yang są słownymi opisami obrazów przetwarzanych przez umysł, a nie przez zwykły wzrok obserwatora. Te obrazy oznaczają, że na zewnątrz człowiek jest połączony z Niebem i Ziemią, podczas gdy wewnątrz człowiek jest podobny do Wszechświata i ma te same trzy komponenty: fizyczny, energetyczny i informacyjny (duchowy).
Z tej teorii rozwoju świata widać, że obrazy opisują i określają zasady czy reguły ewolucji życia. Będąc w stanie Pustki, Wszechświat posiada obraz, Yin-Yang ma obraz, oraz obecna sytuacja jako całość ma obraz. Dla wszystkiego co zamanifestowane i niezamanifestowane istnieje obraz.
2
MODEL WSZECHŚWIATA
Podstawowa teoria Medycyny Obrazowej wyjaśnia, czym jest życie, czym jest człowiek i czym jest wszechświat. Dostarcza również model wszechświata, który stwierdza, że
wszechświat został utworzony za pomocą materii, energii i informacji. Podobnie jak w życiu jednostki, wszechświat również został ukształtowany za pomocą obrazów.
Energię wszechświata można podzielić na trzy podkategorie w oparciu o funkcje energii.
(1)
Pierwsza nazywana jest energią mgły, ponieważ wygląda jak mgła. Kiedy mówimy „wygląda na to”, oznacza to, że tworzy obraz mgły, która nas otacza.
(2)
Druga podkategoria to energia światła.
(3)
Wreszcie, trzeci rodzaj energii nazywany jest transcendentalną. Nie wytwarza żadnego konkretnego obrazu, lecz raczej obraz Pustki.
Świat fizyczny można również podzielić na trzy części lub trzy poziomy: jednowymiarowy, dwuwymiarowy i trójwymiarowy. Możemy obserwować te poziomy lub części za pomocą obrazów.
(1)
Przestrzeń jednowymiarowa wygląda jak punkt lub linia.
(2)
Dwuwymiarowa przestrzeń przywołuje obraz płaszczyzny.
(3)
Wreszcie, żyjemy w trójwymiarowej przestrzeni materii i że substancje w naszym świecie również wytwarzają pewne obrazy.
Aspekt informacyjny wszechświata można również podzielić na trzy części: informacje Yin, informacje Yuan i informacje Yang.
Badając ten model, staje się oczywiste, że
wszystko można odzwierciedlić jako obraz złożony z trzech osi: materii (lub przestrzeni), energii i informacji. Ponieważ każda oś, czyli część, składa się z trzech podkategorii (opisanych powyżej), to w sumie mamy 3*3*3=27 wariacji, które są charakterystyczne dla 27 różnych obrazów czy poziomów światów.
Świat pod nami składa się z dwóch wymiarów przestrzennych, ale posiada ducha rozwiniętego do poziomu Yang-shen i energię rozwiniętą do poziomu transcendentalnego. Patrząc od dołu, jest to świat osiemnasty (3*3*2).
Dlatego nasz świat jest dziewiętnastym z rzędu. Oznacza to, że pod nami istnieje osiemnaście światów, a nad nami osiem światów.
W taoizmie potwierdza się, że istnieje osiem poziomów nieba i osiemnaście poziomów piekła. Jeśli uda nam się wskoczyć choćby o jeden świat wyżej, zyskamy długowieczność i uwolnimy się od cierpienia i chorób.
3
MODEL CZŁOWIEKA
W tradycyjnej filozofii i medycynie chińskiej, a także w teoriach Qigong, uważa się, że
człowiek to mały wszechświat. Oznacza to, że jesteśmy jak wielki wszechświat.
Czyli, podobnie,
liczba oddzielnych światów we wszechświecie odpowiada liczbie oddzielnych funkcji życiowych w nas.
Do ludzkiej egzystencji odnoszą się te same trzy części, co do wszechświata: ciało fizyczne, energia i dusza.
Ciało fizyczne, nasz skład fizyczny, można dalej podzielić na trzy części. Można powiedzieć, że pewne materiały i funkcje w naszym ciele przedstawiają obrazy życia w postaci punktów i linii. Te materiały, tę materię nazywamy substancjami jednowymiarowymi. A jeszcze inne przywołują obrazy trójwymiarowe i dlatego nazywane są substancjami trójwymiarowymi.
Energia w nas i wszędzie indziej we wszechświecie jest dokładnie taka sama. Nasza energia również dzieli się na trzy rodzaje, w taki sam sposób, w jaki dzieli się energia wszechświata.
Naszego ducha można również podzielić na trzy poziomy. Pierwszy poziom to po prostu dusza (po chińsku nazywa się to Yin-shen). Drugi poziom to Yuan-shen, a trzeci poziom to Yang-shen.
Kiedy nasze ciało fizyczne rozpatrywane jest jako całościowy system, podzielony na części, wówczas możemy zidentyfikować 27 podsystemów.
Dla lepszego zrozumienia oznacza to, że ludzkie ciało składa się z dziewięciu funkcjonujących systemów. Energię i ducha można podobnie podzielić na dziewięć podsystemów. Obraz ten musi więc przede wszystkim dostarczać nam modelu wszechświata. Ponadto daje nam również zrozumienie relacji między człowiekiem a wszechświatem.
4
MODEL CHORÓB
Jako ludzie składamy się z ciała fizycznego, energii i ducha. Jakie zakłócenia występują w nas w procesie zachorowania?
Podczas choroby mogą wystąpić zakłócenia w pracy ciała fizycznego, na przykład w przypadku złamania kości, rany zadanej nożem i tak dalej.
Jednak chorobę mogą wywołać problemy z energią, na przykład w wyniku nadmiernego wyziębienia organizmu. Bóle ciała mogą wystąpić w przypadku zablokowania kanałów energetycznych; niski poziom energii może powodować wyczerpanie nawet po odpoczynku; nadmiar złej energii często powoduje agresywność, ciągłe kłótnie z otoczeniem i chęć walki z kimś.
Mogą również pojawić się problemy ze świadomością, umysłem lub duchem. Kiedy słyszysz złe wieści, możesz odczuwać depresję lub jeśli w Twojej rodzinie dzieje się coś niepokojącego, możesz czuć się przestraszony. Czasami osoba doświadcza negatywnych emocji, które są następnie wzmacniane przez stres bez wyraźnego powodu.
Tak więc,
choroba może być fizyczna, energetyczna, emocjonalna lub duchowa. Często choroba składa się nie z jednej z tych kategorii, ale z kombinacji dwóch, a czasem nawet trzech z nich.
Na przykład mogą wystąpić problemy zarówno z aspektami fizycznymi, jak i energetycznymi, jak również choroby duchowe i energetyczne oraz choroby o cechach fizycznych i duchowych.
Jednym z przejawów tej ostatniej kombinacji jest stały strach. Zjawisko to należy do problemów duchowych, ale mimo wszelkich wysiłków lęk nie mija. Dlaczego?
Zjawisko to występuje, ponieważ na poziomie fizycznym występują problemy z nerkami, takie jak zakłócenie ich pracy lub obumieranie części nerki. Wszystko jest ze sobą powiązane – problem z nerkami na poziomie fizycznym i lęk na poziomie duchowym. Dlatego wymaga to rozwiązania połączonego problemu zarówno ducha, jak i ciała fizycznego.
Czasami choroba jest wynikiem problemów wszystkich trzech części, choroba ciała fizycznego prowadzi do manifestacji problemów z energią i duchem. Na przykład udar zaczyna się od problemów na płaszczyźnie energetycznej i fizycznej, ale ostatecznie wpływa również na płaszczyznę duchową, powodując złość i agresję. Podobne zjawiska można zaobserwować również w przypadku raka.
Dlatego musimy zrozumieć, że
zakłócenia w jakimkolwiek składniku naszego organizmu, czy to fizycznym, energetycznym czy informacyjnym, niezaprzeczalnie wpływają na inne składniki naszego ciała.
Dlatego mogą wystąpić następujące rodzaje chorób:
1. Choroby planu fizycznego
2. Choroby systemu energetycznego
3. Choroby systemu informacyjnego
4. Choroby o charakterze energetyczno-informacyjnym
5. Choroby płaszczyzny fizycznej i energetycznej
6. Choroby fizyczne i informacyjne
7. Choroby fizyczne i energetyczno-informacyjne
5
MODELE LECZENIA
Medycyna Obrazowa sama siebie przedstawia jako medycynę panoramiczną. Bada i leczy chorobę w kategoriach tego, co stanowi życie jako całość.
Ponieważ leczenie w MO wykorzystuje połączone działanie metod fizycznych, energetycznych i duchowych, możemy powiedzieć, że jest to system holistyczny i zintegrowany.
Każdy lekarz, który wdraża stosowanie metod Medycyny Obrazowej musi umieć równie dobrze operować wszystkimi trzema składnikami systemu. Ponieważ lekarze nie są podzieleni na podkategorie, po postawieniu diagnozy pacjent musi być leczony przez jednego lekarza.
Dlatego do pracy jako terapeuta obrazowy niezbędne jest opanowanie leczenia jako całości.
Leczenie poprzez MO jest całkowicie naturalną formą leczenia. Jest to metoda, dzięki której jeden człowiek leczy drugiego. Zazwyczaj działamy w następujący sposób:
wykorzystujemy naszą osobistą energię lub nasz własny umysł do leczenia drugiego człowieka.
Oczywiście w pewnych sytuacjach konieczne jest zastosowanie również specjalnego żywienia, ziół i innych metod, jak np. chirurgii. Na przykład bardzo znany starożytny lekarz Hua To, obok diety, terapii ziołami i innych metod, praktyk, wprowadził również praktyki chirurgiczne.
Leczenie w MO opiera się na koncepcji rodzajów chorób. Dlatego, jeżeli mamy siedem oddzielnych grup chorób, to powinno być również siedem metod lub grup leczenia chorób:
1. Metoda Fizyczna
2. Metoda Energetyczna
3. Metoda Duchowa
4. Metoda Energetyczna i Duchowa
5. Metoda Fizyczna i Energetyczna
6. Metoda Fizyczna i Duchowa
7. Metoda Fizyczna, Energetyczna i Duchowa
Przyjrzymy się tylko jednemu przykładowi, a dalsza analiza innych przykładów pojawi się w kolejnych książkach.
Przykład: Czy możemy zastosować fizyczne i energetyczne formy uzdrawiania do chorób duchowych (informacyjnych, emocjonalnych, mentalnych, psychicznych)?
Przeanalizujmy taką emocję jak strach. Jeżeli ktoś stale odczuwa strach, to jest chory duchowo. Jak można zastosować fizyczne metody leczenia, aby pomóc w wyleczeniu tej choroby?
Strach, z reguły, jest objawem pewnych problemów z nerkami.
Jako metodę leczenia możemy zastosować zioła wzmacniające funkcje nerek. Podobnie możemy dostarczyć pacjentowi dodatkowej energii dla nerek – energetyczne leczenie choroby duchowej.
Istnieje jeden standard zdrowia i niezliczona ilość odchyleń od tego standardu, które objawiają się jako choroby.
Ponadto co roku pojawiają się nowe choroby, których badanie komplikuje stale rosnąca ich ilość.
Pomimo licznych badań, przyczyna wielu chorób nadal nie jest znana, a co za tym idzie, nie ma na nie odpowiedniego leczenia.
W MO wykorzystuje się diagnostykę obrazową, która w bardzo prosty sposób pozwala określić stan zdrowia.
6
ZASADY DIAGNOSTYKI
Diagnoza za pomocą obrazów pozwala na dokładną ocenę stanu zdrowia danej osoby.
Jeśli osoba jest zdrowa, obraz się nie zmieni, ponieważ zmienny obraz jest objawem choroby.
Na przykład:
Patrząc na drzewo, można natychmiast rozszyfrować między starym a nowym listowiem lub między zdrowym a chorym drzewem. Podobna obserwacja pojawia się przy diagnozie człowieka.
Jeśli ktoś wie, jak objawia się zdrowie, nie musi znać się na wszystkich chorobach.
Na przykład, nawet jeśli dana osoba nie ma wiedzy na temat chorób liści, patrząc na liść, nadal będzie w stanie określić, czy jest zdrowy, czy nie.
Diagnoza obrazowa pozwala zrozumieć różnicę między zdrowiem a chorobą. Wartość obrazu jest w tym przypadku kluczowa.
Obraz zdrowia przypomina czyste i przejrzyste lustro,
podczas gdy obraz choroby to zabłocony, zamglony i brudny obraz uszkodzonego obszaru.
Jest to podobne do dwóch szklanek wody, jednej czystej, a drugiej mętnej.
Ogólnie rzecz biorąc,
metody diagnostyczne MO pozwalają odkryć obraz choroby,
podczas gdy metody leczenia MO polegają na przekształceniu błędnych obrazów w prawidłowe – przekształceniu osoby chorej w zdrową.
Dla lepszego zrozumienia i zastosowania, teoria i praktyka Medycyny Obrazowej jest podzielona na kilka części. Jednak
obecnie tylko dwie pierwsze części, to jest: medycyna energetyczna i medycyna informacyjna są dostępne do studiowania. To dlatego, że późniejsze części składają się z tajemnej wiedzy posiadanej tylko przez mistrzów.
W MO stosowana jest pewna specyficzna forma diagnozy. Można zastosować kilka metod jednocześnie, ale ostatecznie
choroba musi zostać zidentyfikowana za pomocą środków energetycznych, fizycznych i duchowych.
Oznacza to, że musimy mieć metodę identyfikacji problemów, na przykład w systemie energetycznym danej osoby.
Dlatego pierwszą formą diagnozy, którą wdrażamy jest diagnostyka energetyczna, która pozwala na identyfikację problemów z systemem energetycznym pacjenta.
W przypadku problemu duchowego musimy zrozumieć uczucia i doznania doświadczane przez pacjenta. Problemy emocjonalne lub duchowe w tym sensie oznaczają, że dana osoba może odczuwać strach, przygnębienie, niepokój, niepewność, ból i tak dalej.
Dla terapeuty obrazowego kluczowe znaczenie ma rozpoznanie tego, co czuje pacjent, aby móc go leczyć.
Ta metoda diagnozy, która pozwala nam poczuć, zobaczyć i rozpoznać odczucia pacjenta, nazywana jest diagnozą na podstawie objawów.
Jednak samo to nie wystarczy, ponieważ konieczne jest, abyśmy poznali przyczynę i źródła choroby. Na przykład objaw zaczerwienienia oczu można wyjaśnić na różne sposoby. Jeśli zastosujesz diagnostykę na podstawie objawów, możesz powiedzieć, że odczuwasz dyskomfort wokół oczu, ból i, jak każdy widzi, zaczerwienienie oczu. Dlatego w regularnej praktyce lekarskiej lekarz szukałby tego, co jest nie tak z twoimi oczami.
W Tradycyjnej Medycynie Chińskiej uważa się, że zaczerwienione oczy są oznaką problemów z wątrobą. W takim przypadku energia z wątroby unosi się do oczu i promieniuje przez nie. Po raz kolejny widzimy, że TCM próbuje znaleźć źródło lub korzenie choroby, które leżą w zupełnie innym narządzie niż oczy, w których widzimy fizyczną manifestację choroby. Dlatego, aby zidentyfikować źródło zaczerwienienia oczu, konieczne jest zrozumienie związków przyczynowo-skutkowych.
I tak w Medycynie Obrazowej stosujemy kilka metod diagnozowania chorób:
(1) Podstawowa forma diagnozy – diagnoza rękoma.
Ręką możemy przeprowadzić diagnozę fizyczną i energetyczną.
Możesz wyczuć:
ciepło, gorąco, zimno, chłód, wiatr, drętwienie itp.
Możesz wyczuć:
puls, bez względu na to, czy jest szybki, czy wolny, silny lub słaby, na powierzchni lub głęboko.
Ręce mogą wykrywać jeszcze dokładniejsze informacje.
Stąd w MO, jeśli Twoje ręce są bardzo wrażliwe, to możesz być w stanie zidentyfikować 80% wszystkich chorób.
Wrażenia fizyczne są stabilne i zawsze obecne. Podczas gdy Oko Umysłu lub Trzecie Oko nie zawsze działają, ręce zawsze mogą pracować i wyczuwać.
Ręce mogą być również często używane do sprawdzania tego, co widzimy Okiem Umysłu.
(2) Diagnoza na podstawie objawów
Ta metoda pozwala nam wyczuć, zobaczyć i poznać doznania odczuwane przez pacjenta.
W MO istnieje szczególny trening, który pozwala poprawić uzdrowicielowi wrażliwość jego lub jej ciała. Po zarażeniu się chorobą doświadczamy fizycznych i emocjonalnych doznań, takich jak ból, ociężałość, drętwienie, osłabienie, gorączka, mdłości i tak dalej. Inną formą doznań jest strach, depresja, wyczerpanie itp.
Używając własnego ciała do diagnozy, możesz wyczuć i powiedzieć pacjentowi, jakie nieprzyjemne doznania odczuwa, a także w jakim narządzie lub okolicy ich doświadcza.
Podobnie, przy pomocy swojego ciała, możesz zrozumieć stan emocjonalny swojego pacjenta.
(3) Diagnoza poprzez przesłuchanie pacjenta
Ta metoda nie wiąże się z odbieraniem obrazów. Możesz podobnie jak jest to praktykowane w zachodniej medycynie i TCM (Tradycyjnej Medycynie Chińskiej) po prostu zadać pytania pacjentowi.
Natomiast w Medycynie Obrazowej,
jeśli nie możesz uzyskać odpowiedzi na pytania w taki zwyczajny, klasyczny sposób, to możesz również w trochę mniej klasyczny, lub zwyczajny sposób zapytać swojego Nauczyciela
(duchową istotę, swojego nauczyciela, który jest w formie nie fizycznej; z którym masz kontakt, i który czuwa nad Twoim procesem rozwoju, m.in. rozwoju w Medycynie Obrazowej). Nazywa się to „sztuką otwierania ducha”.
(4) Diagnoza przyczyny choroby (Diagnoza z obrazami)
Ta forma diagnozy przedstawia się jako
metoda, która pozwala zidentyfikować dokładny problem w ciele poprzez dostrzeganie zakłóceń w ciele fizycznym, energii i warstwie informacyjnej (duchowej, umysłowej, psychicznej) pacjenta.
Może wyjaśnić stan fizyczny jednostki i czy są jakieś kamienie, przepukliny, guzy itp. które mają wpływ na jego fizyczną strukturę lub formę.
Można również zobaczyć stan i kolor energii w różnych narządach.
Zaletą terapii obrazowej jest to, że
widzenie obrazów jest skutecznym sposobem zrozumienia stanu ducha i przyczyny choroby, która może znajdować się poza ciałem.
Obraz może pokazywać powiązania między poszczególnymi częściami organizmu, powiązania między narządami wewnętrznymi oraz powiązania z innymi ludźmi lub formami życia.
Człowiek nie jest sam; jest zawsze połączony z Niebem i Ziemią. Na zdrowie wielu ludzi mają zatem wpływ wydarzenia, takie jak problemy w rodzinie, zmiany pogody i tak dalej.
Inną formą diagnozy jest wykorzystanie Trzeciego Ucha.
Często to, co słyszysz w odniesieniu do choroby, możesz też zobaczyć za pomocą Trzeciego Oka. W Twoim ciele zachodzi szereg reakcji biochemicznych. Towarzyszy im promieniowanie świetlne i dźwięki. Umiejętność obsługi Trzeciego Ucha uzyskuje się w wyniku specjalnego treningu.
Ogólnie rzecz biorąc,
metody diagnostyczne MO pozwalają odkryć obraz choroby, podczas gdy metody leczenia MO polegają na przekształceniu błędnych obrazów w prawidłowe – przekształceniu osoby chorej w zdrową.
