Dzisiaj tłumaczenie klasyka Taiji Quan, książki Ma Yuelianga i Chen Zhenmina, opublikowanej w 1935 roku w chińskim periodyku medycznym, Health Magazine Society. Jej tematem jest Taiji Quan, jakie kilkanaście lat wcześnie otworzył na świat Wu Jianquan, nauczyciel obydwu autorów. Książka zawiera zdjęcia postaw zarówno Wu Jianquana oraz pomocniczo Ma Yuelianga.
Sam książkę traktuje jako jeszcze jedną bramę do pogłębienia kontaktu z tymi mistrzami Taiji, którzy już odeszli, Ma Yueliangiem i Wu Jianquanem. Nie da się z tego nauczyć Taiji Quan, ale połączenie z mistrzami przeszłości może się trochę pogłębia.
Oprócz zawartej w rozdziale 5 i 6 analizy formy, ruchów, pozycji, w pozostałej części, w przedmowach, wcześniejszych rozdziałach i dodatkach, książka obejmuje również kilka innych krótkich traktatów i wypowiedzi.
Samo nazewnictwo, choćby pozycji i innych kluczowych elementów naprawdę nie jest proste do przetłumaczenia, zarówno i szczególnie z języka chińskiego, np. na język angielski i dalej. Rozumienie ruchu, które przychodzi wraz z treningiem po latach, sprawia, że chiński obrazowy znak byłby po latach treningu inaczej przełożony. Idealnie byłoby, gdyby ktoś kto wystarczająco długo praktykuje dany styl i miał szansę odkryć jego znaczenie zrobił bezpośredni przekład z chińskiego. Nie ma teraz takiej sytuacji, w nazewnictwie postaw pozostawia obszar do poprawy w przyszłości. Podobnie to pierwsze polskie tłumaczenie.
Nazwy, nazwami, ale nie o nie chodzi.
Spodobała mi się kiedyś sentencja Padmasambhawy. Parafrazując, szło to jakoś tak: „Nie zwracaj uwagi na słowa, zwracaj uwagę na wewnętrzne znaczenie”. Jest ono poza, ponad lub w głębi słów, nawet, gdy ich widoczna powierzchnia jest chropowata, czy w ogóle jakaś „nie taka”. Może więc, mimo błędów w słowach, uda się komuś wycisnąć z nich choć trochę znaczenia.
